Payares

Dexé la Patagonia cuando la primavera espoxigaba y, apenes zarramicando'l güeyu, aporté a una Asturies somorguiada na seronda.

Nel mes de Payares, coles viesques ainda doraes, les montañes tornáronse dafechu nidies.

Ye'l tiempu de los díes curtios, les nueches fríes y la ñeve nes cumes. Del fuéu nel llar, de lleer un bon llibru embaxu'l cobertor, de castañes y sidra dulce.

Y ye tamién el tiempu de pañar los preseos d'esquiar, nun requexu del trasteru escaecios pol llargu branu, iguar les tables y ponese a esnidiar como llocos peles blanques fasteres de les montañes astures.

Esti añu la ñeve vieno ceu y con rixu abondu.