Esnidiar

Cásique ensín decatame, afitáu dafechu nes mios xeres, aportó'l mes d'Avientu.

Los díes diben trescurriendo con xeitu sele, ensín prieses, dixebráu ente les hores murnies del trabayu y les gayasperes de l'esquí.

Y en toes eses hores, les atristayaes y les allegres, enxamás dexé d'esnidiar per fasteres nevaes, dacuandu esnalando cola fuercia de la imaxinación y otres vegaes col rixu del mio cuerpu sollerte.

Esnidiar ye'l sofitu que me fai escaecer, que remanez la enerxía que me caltién alloñáu de dolioses distancies y ausencies. 

Equí, na tierra los mios pas, abellugáu ente familia y collacios, ximelgáu pol estreldu del Iviernu.